Je zou bovenstaande woorden kunnen lezen als berusting. ‘Het is niet anders…het is wat het is’. Alsof je je vol berusting neerlegt bij alle crisissen vandaag. En voor je het weet kom je dan in de buurt van cynisme. ‘Het wordt toch niks…’ Ik merk bij mezelf de zuigkracht zo’n soort cynisme.
‘Het is wat het is’. Vorig jaar ontdekte ik een gedicht met die titel. Daar klinken die woorden absoluut niet berustend, laat staan cynisch, maar juist liefdevol en hoopvol.
Het is wat het is
Het is onzin
zegt het verstand
Het is wat het is
zegt de liefde
Het is ongeluk
zegt de berekening
Het is alleen maar verdriet
zegt de angst
Het is uitzichtloos
zegt het inzicht
Het is wat het is
zegt de liefde
Het is belachelijk
zegt de trots
Het is lichtzinnigheid
zegt de voorzichtigheid
Het is onmogelijk
zegt de ervaring
Het is wat het is
zegt de liefde
Erich Fried
Vertaling: Remco Campert
Uit de mond van de liefde klinkt ‘Het is wat het is’ heel anders. De liefde velt geen oordelen. Ze ziet onder ogen wat is, durft het aan te kijken, te laten staan en te benoemen wat er gebeurt. Dat wat mooi is, maar dat wat lelijk is.
Misschien is dit precies wat we ook zullen vieren met Kerst. Dat God in liefde ervoor koos om met ons te zijn, ons leven te delen, met onze successen en onze mislukkingen, onze vreugden en onze zorgen, onze dromen en onze angsten. God koos ervoor om met Kerst niet weg te kijken. Hij koos er ook niet voor om alles te fixen en op te lossen. God koos ervoor om te delen in ‘wat het is’, om in liefde bij ons te zijn, om ons vast te houden. Ook bij alle crisissen van vandaag.
Is dat niet het geheim van Kerst? Dat God zich meldt in een kwetsbaar kind, om met zijn liefde en licht geduldig met ons te zijn? “De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid. Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze”, zo zingt Paulus als hij aan Jezus denkt (1 Korintiërs 13).
Deze liefde is gedurfd, maar heeft de toekomst, zo geloven en vieren we. In een wereld vol crisissen en powerplay van alfamannetjes vind ik dat heel troostend, bevrijdend en hoopvol nieuws!
Ik wens jullie allen – midden in alle crisissen en bij alles wat is – gezegende en hoopvolle advents- en kerstdagen toe!
